"सर्वेपि सुखीन:संतु ".

"सर्वेपि सुखीन:संतु ".    

                           000o000

             आपल्या समोर छोटी छोटी संकट येतात. कुणाचा ना कुणाचा आधार मिळतो. आपण सावरतो. आपण सावरलो तरी मनावर उमटायचे ते चरे कायम राहतात. केव्हातरी सहनशक्तीच्या शेवटच्या टोकावर पोचण्याची वेळ येतेच. स्फोट झाल्या नंतर समाज फक्त आश्चर्य व्यक्त करतो कीं, " अरे, अमका तमका प्राणी असा कोसळेल असं वाटत नव्हतं,   पंचवीस -पंचवीस  वर्ष संसार केल्यावर कुणी घटस्फोट घेतला कीं नव्वद टक्के माणसं म्हणतात, " ह्या वयात? घटस्फोट? मग पंचवीस वर्ष काय केल? पंचवीस वर्ष जास्तीत जास्त सहन केल. आंतरपाट दूर होताक्षणी अनेकांचा प्रवास धटस्फोटच्याच दिशेने सुरु होतो. पिंचवीस वर्ष संसार केलाच नाही, फक्त सहन केल. ह्यातूनच अनेकजण दैववादी होतात. पत्रिका, कुंडल्या घेऊन सर्वत्र फिरतात. कुणाला'मंगळ' कुणाचा ' वक्री राहू ' अस काहींना काही ऐकतात. जप करतात. नवस बोलतात. ही अशी सगळ्यांची केविलवाणी धडपड पाहून सगळ्याच माणसांबद्दल अपार कळवळा येतो आणि प्रचिती नसतांनाही म्हणावंसं वाटतं, "सर्वेपि सुखीन:संतु ".

वपूर्झा / 179  /Surendra /28112024